به نام مهربان یکتا خدای خاق هستی

فرخنده است میلاد رئیس دین اسلام ورئیس مذهب تشیع علوی (جعفری)،یاران مبارکتان باد

انسان ها هریک خود مملکت وجودی دارند که بر ان مدیریت می کنند؛هم چنین دراجتماعی زندگی می کنند که به نوعی با آن مرتبط هستند ومسئول.گاهی مدیریت مستقیم دارند وکاهی غیر مستقیم ،گاهی فردی وگاه جمعی .به هر حال وقتی رهبری الهی مارا به مسئولیت پذیری فرا می خوانند یعنی هم در مملکت درون وهم برون با تمام وجود به این مهم توجه کنیم .آن زمان که نپرداختن به مسائل فرعی را طلب می کنند نیز همین گونه است.زمانی که مارابه اتحاد وهمدلی می خوانند خوب می دانیم همان طور که اگر اعضا وجوارح وفکر وروحمان هم سو نباشند به یک مطلوب دست نمی یابیم یا حداقل کامل به ان نمی رسیم در امور جمعی وآن جا که قرار است امتی نمونه باشیم قطعا اتحاد وهمدلی راباید جدی بگیریم.مباد که فکر کنم چون از رئوس قوای سه گانه نیستم خطابشان به من نبود.حاصل فعل یکایک ما درسرنوشت قوممان که همان اقوام خدا شدن است بی تاثیر نیست.

تنبلی را درامور شخصی از عبادی وغیر عبادی واموری که به نوعی مرتبط با جامعه هست کانلا حذف می کنم ولبیک گویان درصف صف شکنان طاغوتیان زمان ،مریدان شیطان دراین عصر استوار خودی نشان می دهم ونگاهم به لبخند خداست نه لبخند شیطان درچهره آرایی جدیدش که همین آمریکا واسرائیل ویارانشان است.

آری لبیک می گویم تا ربم لییک گویدمرا.

واینک من هستم وخودم .من هستم وخانواده ام .من هستم وجامعه ام ...من هستم وامت اسلام .من هستم وهمه ی آفرینش ودر عین حال حرفه ای دارم خطر ،چه که درلیست مرتبطین با تعلیم وتربیت رسمی ثبت شده ام .به راستی که به جز لطف خدا،هر آن بیم فتنه شیطان وقصور درانجام وظیفه را دارم.